Gagal Jadi Guru Tidak Patahkan Semangat Noor Hijerah
Noor Hijerah
merupakan pelatih awal Wan Ariffin. Boleh dikatakan mereka berdua masih
baru di jabatan Kraftangan tersebut ketika mereka bertemu. Namun hanya berbeza
situasi dan konteks sahaja iaitu Noor Hijerah sebagai pelatih dan Wan Ariffin
pula sebagai tenaga pengajar.
Apa yang menariknya ialah Noor Hijerah sendiri sebenarnya
tak minat untuk belajar di pusat latihan tersebut ketika itu. Perkara yang
membuatkan beliau tak tumpu sangat ke arah batik pada masa itu ialah kerana
beliau percaya boleh jadi cikgu suatu hari nanti.
Bagi mengorak langkah sebagai seorang cikgu, beliau sambung
belajar ke peringkat yang lebih tinggi pada masa itu. Dari SPM beliau
meneruskan hingga ke STPM. Bila dah habis pengajian beliau terus apply untuk pemohonan guru. Semangat menjadi
cikgu itu tak pernah luntur dalam hidup beliau.
Tapi malangnya, boleh dikatakan semua pemohonan beliau
gagal. Puas beliau membuat pemohonan sebagai guru tapi tetap tak dapat. Mungkin
rezeki yang diimpikan itu berada di lain bidang. Dan yang pasti Tuhan
menyediakan rezeki yang lebih baik pada waktu yang sesuai. Bak kata pepatah
Melayu, “rezeki tidak pernah salah alamat”.
Asyik Noor Hijerah bercerita tentang kisahnya, sempat Wan
Ariffin berceloteh mengenai dirinya yang selalu berdoa agar Noor Hijerah tak
dapat jadi cikgu. Beliau buat begitu
sebab ingin berkahwin dengan Noor Hijerah dan buat batik bersamanya. Hehe.
Setelah tidak putus-putus membuat pemohonan untuk jadi guru akhirnya
Noor Hijerah give up. Beliau
merasakan cikgu bukan jalan hidupnya lagi. Pasti ada rezeki dan jalan hidup
yang ditetapkan. Namun, Di sebalik kedukaan ada kegembiraan yang tersembunyi.
Noor Hijerah telah bersetuju menerima lamaran daripada Wan
Ariffin untuk menjadi isterinya. Berita ini pastinya memberikan kepuasan kepada
Wan Ariffin. Kerana sudah empat tahun beliau menunggu jawapan Noor Hijerah.
Sungguh kuat ikatan cinta Wan Ariffin kepada Noor Hijerah.
Mereka raikan cinta bersama di Terengganu. Wan Ariffin bawa
balik Noor Hijerah ke Terengganu untuk hidup bersamanya. Mereka plan untuk menjalankan industri batik
bersama.
Pada masa itu Wan Ariffin hanya sebatang kara kerana ibunya telah lama
meninggal dunia. Tinggal lah pasangan pengantin baharu ini menjalani kehidupan
bersama dengan berbekalkan ilmu batik untuk diangkat ke persada dunia.
Comments
Post a Comment